Hayat bir şekilde sürüp giderken bu süregelen akışın bir kenarına atıldığını fark ettiğinde ilk zamanlarda canın acımıyor değil sanki etrafta herkes sen dışında birbirleriyle eğlenceler düzenliyor güzel vakitler geçiriyor ama sen bu tablonun hep çerçeve dışındasın bu biraz kıskançlık biraz o çerçeve içinde değer katan bir rengin olmamasından dolayı düşüncesi için içini yiyor ekgib hissediyorsun biraz bilmediğin bir öfke kaplıyor tüm vücudunu mutlu olmak unutmak varken hepsinden intikam istiyorsun herkesten birer birer çektirdiklerinin iki misli çektirerek bu öfkeni biraz daha rahatlatmak istiyorsun ve göçüp giderken bu hayat akışından kurtulduğunu mutlulukla kollarını açarak karşılayacaksın diğerleri ise hüngür hüngür ağladığında sen son kez intikdıbını alacaksın. Aldatıldın milyon kez onlar yaptıklarının yanına kar kaldığını kendilerini inandırarak asıl aldatmayı kendilerine yaptı onlar.