Malesef benimde geldi. Mantıklı olan buydu, belki hayırlı olanda budur bilmiyorum.

Gün gelir sahip olduğumuzu sandığımız şeylerin bize sahip olduğunu farkederiz.

Nişan attım. Rüya gibi geçen yılların ardından, tam kavuşacağız derken, düğün arefesindeyken nişan attık. Olması gereken bu. Elden bir şey gelmiyor malesef.

Bugün geri dönsem, bundan yıllar öncesine, bunları yaşayacağımı bilsem, gene onu severdim. Onu sevmekten, onu seviyor olmaktan hiç pişman değilim. Ancak biz yarım kaldık.

inşallah o pişman olmaz. Çünkü pişman olursa mutsuz olmuş demektir. Kıyamam mutsuz olmasın, yüzü hep gülsün. Çünkü sevilmekte, gülmekte en çok ona yakıştı. Biliyorum çok klişe gelecek ama gerçekten bu sonun onun için mutluluk getirmesini istiyorum.

iyi ki böyle olmuş desin. Onu benim kadar hatta benden de fazla benden de güçlü seven birini sevsin, beni sevdiğinden daha çok sevsin. O kadar sevsinler ki birbirlerini beni unutsun. Bir sis bulutu gibi, duman gibi dağılıp gideyim hatıralarından, sanki hiç var olmamışım gibi.

Ben mi? Ben bir şekilde atlatırım. O benim ilk aşkımdı ama ilk yangınım değil. Farklı acılar yangınlar tattım bu hayatta. Allah daha beterlerinden sakınsın bugünü aratmasın. Ben adımın hakkını hep verdim, her yangında yavaş yavaş acı çekerek yanıp kül oldum, ardından küllerimden yeniden doğdum daha taze daha güçlü.

Onu ömrümün sonuna dek seveceğim. Tek aşkım olarak var olacak hep yüreğimde. Hep güzel hatırlayacağım onu. Onu sevmekten ona aşık olmaktan hiç pişman olmadım, olmayacağım.

Hayatıma kattığın bütün güzellikler için teşekkür ederim sultanım. iyi ki varsın, iyi ki var oldun hayatımda. Seni seviyorum. Hatta sana aşığım.

Bu hikaye yarım kaldı, biz yarım kaldık...