"Bay Kugelmass ... "
"City College'dan kimse olamaz çünkü Daphne de burada
çalışıyor. Zaten öğretim üyeleri arasında öyle ahım şahım kimse
yok da, bazı öğrenciler var gerçi ... "
"Bay Kugelmass ... "
"Yardım edin bana. Dün gece bir rüya gördüm. Bir kırda
seke seke dolaşıyordum, kolumda da bir piknik sepeti... Sepetin
üzerinde 'Seçenekler' yazıyordu. Sonra bir baktım ki dibi delik-
miş."
"Yapabileceğiniz en kötü şey, duygularınızı dışa vurmak.
Hissettiklerinizi burada bana anlatın, birlikte analiz edelim. Bir
gecede iyileşme yaşanamayacağını bilecek kadar uzun süredir
hastamsınız benim. Ayrıca ben terapistim, büyücü değil."
"O zaman benim bir büyücüye ihtiyacım var," diye koltuktan
kalkan Kugelmass, bir daha terapiye gitmedi.
iki hafta sonra, Kugelmass ve Daphne evlerinde iki köhne
mobilya gibi somurturlarken telefon çaldı.
"Ben bakarım," dedi Kugelmass. "Efendim?"
"Kugelmass?" dedi bir ses. "Kugelmass, ben Persky."
"Kim?"
"Persky. Muhteşem Persky desem tanırsın belki."
"Pardon? "
"Hayatına biraz heyecan katsın diye yana yakıla büyücü arı­
yormuşsun diye duydum. Doğru mu, değil mi?"
"Şşşt!" diye fısıldadı Kugelmass. "Kapatma sakın. Nereden
arıyorsun, Persky?"
Kugelmass ertesi gün öğleden sonra, Brooklyn'in Bushwick
semtindeki bakımsız bir apartmanın üçüncü katına çıktı. Kori-
dorun karanlığına gözü alıştıktan sonra, aradığı kapıyı buldu ve
zile bastı. Pişman olacağım, dedi kendi kendine.