Zaman geçtikçe ilerlerken fark ettiğim şey, her gün farklı simalar görmemdi. Herkes teker teker gidiyordu. Kimse amacına ulaşamamıştı. Aylar sonra haber geldi. Yağlı kırbaç başarmıştı nihayet. Adını serkan koymuşlar. Ben ise halen sıramı bekliyordum. Kapının ağzındaki gözcü "amlı!" diye haykırdı. Vaziyet aldık. Yolun açık olsun dedi ihtiyar. işimin rast gideceğini anlamıştım. Çünkü kondom da takmamıştı. işim epey kolay olacaktı. Ve bam! Kapı açıldı.!
Son sürat ilerlememe rağmen en önde gitmiyordum. ihtiyarın tüm sözleri aklımdaydı. Evet.. ilk defa babamdan kopmuştum. Bi kadının vücudundaydım. Ama gene de iç gudulerim bir şeylerin ters gittiğini söylüyordu. Ve birden öndekiler feryat etti. "taka saplandık!" yeşil yoldu bu. Gidenin asla geri dönmediği...
Arkadan halen daha kardeşlerim bastırırken ben kendimi göçük altında kalmış bir madenci gibi hissediyordum. Hızla çıkışa ilerledim. Böyle bir ölüm istemiyordum. Kapı git gide kapanıyordu. Son anda kendimi attım ve captain price'nin helikopterle soup'u kurtarışı edasıyla beni havada yakalayıp kamçısıyla tutmasıyla eve geri döndüm