Zaten npc den ne farkımız var kodumun hayatında?

Umut kırıntılarıyla çabalıyoruz üzülüyoruz, ağlıyoruz dert yanıyoruz.
Tekrarlanıyor tekrarlanıyor bitsin diyoruz.
Bu sefer daha büyük bir umut geliyor.
Çabalıyoruz, çabalıyoruz pes etmiyoruz; canımız yanıyor üzülüyoruz ama daha büyük bir umut olduğu için devam ediyoruz etkisi hepsinden ağır oluyor daha ağır
ağlıyoruz ve üzülüyoruz.
Kimilerimiz dayanamıyor intihar ediyor, kimilerimiz içine kapanıyor, kimilerimiz ruhsuzlaşıyor ve rol yapıyor.
Hala hayatı devam edenlerimiz bu gibtiğimin döngüsünü yaşıyor daha farklı umutlar kırıntılar boyutlar, birdaha önümüze seçimler geliyor.
Bahsettiğim 3 halden birine bürünüyoruz; tekrar sınanıyoruz yaşayan yaşıyor giden gidiyor.
En çok dayananımızda eceliyle ölüyor.

Sadece hangi kodumun npc\'si olucağımızı seçiyoruz. Biz ancak oyunlardaki npc ler gibi hayatı toz pembe değil duygularla yaşıyoruz yani gibeyim hayatını zaten npc yiz..