Cemile üstlendiği işi en iyi şekilde yaptığı için hiç işsiz kalmıyordu. Yatağından sabaha karşı kalkar, daha ortalık ağarmadan, birkaç kadınla dağa oduna çıkardı. Güneş doğarken eve döner, sırtında getirdiği odunları yerleştirip ocağı yakardı. Sevda'nın ve anasının karnını doyurduktan sonra da o günkü işine giderdi. Sevdayı bazen yanına alır, bazen de evde bırakırdı. Varlıklı evlere iş yapmaya giderken küçük kızı yanında zütürmezdi. Yavrusunun oralarda horlanmasından korkardı. Ancak tarlaya, çapaya, ot yolmaya giderken onu yanına alırdı. Küçük kız oralarda kendi kendine oynar dururdu. Sevda zaman zaman annesine babasını sorardı. Cemile, kızına karşı Kamil Bey'i kötülemez, "iş için yabana gitti. Bir gün gelip bizide zütürecek," derdi. Böylece 3 yıl geçti ilk iyi yıl içinde Kamil Bey iki kez mektup yolladı. Mektuplarda yalnız Sevda'yı soruyordu. Son bir yıldan beride hiç yazmıyordu.