zeynep geldi. çabuk başlayıp çabuk bitirmesini söyledim. görünüşe göre dersine iyi çalışmıştı. birkaç taktan mazeret söyledi. yok seni o halde göremezdim
falan filan. ama sanki başka bir şey söyleyecekmiş de bunlar ön hazırlık gibi duruyordu. evet tam tahmin ettiğim gibi yine başa sarıyordu. seni seviyorum falan
filan. ama o sırada elini elime attı biraz da yakınlaştı bana doğru. evet tam tabiriyle el eleydik. 1 ya da 2 saniya kaldı. hemen çektim elimi napıyorsun ya dedim
tamam özür dilerim dedi ama hiç özür diler gibi bir hali yoktu. daha çok zafer kazanmış gibi bir havası vardı. biraz daha oturduk bi 20 dakika sonra hayatımın
şokunu yaşadım. ve beynimin her bir semptomunun gibildiğini hissediyordum. masamızın hemen önünde ebru duruyordu. çok sinirliydi. ben şok olmuşum o sırada. dotacı
dese altıma sıçacam. o derece. bizi nerden buldu bu şimdi... zeynebe baktım ağzım açık bir şekilde. tamam aşkım ben gideyim dedi. çantasını aldı ve çıktı. ne aşkım mı
neler oluyor. lan gibişin ortasındaydım ama ne hangi taraftan bana giriyor bilmiyordum. ebru bak açıklayabilirim diye klişe bir cümle kurdum. neyi açıklayacaksın dedi.
bak duyduğun gibi değil dedim. sus dedi. bak önce hakanla buluşacam diye buraya geliyorsun zeynep çıkıyor sonra bana bir fotoğraf geliyor ve geldiğimde sizi canımlı
cicimli buluyorum. ne bir dakika ne fotoğraf mı ne fotoğrafı. göster hemen şunu dedim. bilinmeyen bir numaradan gelmişti zeynebin elini elime attığı fotoğraf. ve
altında biim kafenin ismi yazıyordu. evet evet olay aydınlanmıştı. zeynep intikam alıyordu. muhtemelen bir arkadaşıyla planlamıştı bunu. bu ne gaddarlıktı böyle.