evet duyduklarım doğruydu. gözlerim dolmuştu. babam çıktı ardından ebru girdi içeriye. o da ne hüngür hüngür ağlıyordu. duymuştu lanet olsun. bana sarılmak istiyor ama sarılamıyordu. öptü tekrardan gözyaşları yüzüme düşmüştü. benim de gözümden iki damla yaş düştü. ebru benim yerime de acı çekiyordu. bu olanaklar dahilinde miydi. bir insan bir başkasını bu kadar sevebilir miydi. galiba oluyordu. yüz yılda bir denk gelen bir aşk bana denk gelmişti. ben bunu değerlendirebilr miydim? hayatın herkese acı sürprizleri vardı. bana tatlı olandan denk gelmişti. aslında tam tatlı da değildi. acının tatlısıydı. herkesin belki de yıllarca peşinden koştuğu aşk bana denk gelmişti. babam çok geçmeden elinde bir telefonla gelivermişti. ilk girdiği mağazadan dönemin şartlarına göre en lüx telefonlardan birini almıştı. ah babam ahh. bizimkiler yoktu hastahanede sadece meira vardı. o da gelmişti annemle birlikte. annem yürüyordu artık. bu sevindirici bir haberdi lakin benim durumumdan haberi yoktu. olmasındı da zaten. babam hattımı alıp telefona taktı. tamam baba açma dedim. o da üstelemeden bıraktı. ebrunun gözü telefondaydı. kıskançlık yaptğı her halinden belliydi. canım benim o an onu alıp içime soksam sinemden yine de doymazdım. babmlar çıktı. ebruya git bişeyler ye dedim. tamam dedi öpüp çıktı o da. meirayla tek kalmıştık durumu eskisinden de iyiydi. en azından gülüyordu. hakan nerde dedim imalı imalı. heyecanlandı tabi. sevdiğine artık kesinlikle emindim. eve gitti dersi varmış dedi. şu telefonu aç da bak dedim...