hava ufaktan soğumaya başlamıştı . montlar vardı üzerimizde. hakan elleri cebinde bana döndü. buyur kardeşim ne konuşacağız dedi. kafamda düşünceleri toplayıp açık açık olan biteni söyledim. tekrar ebruya dönmek istediğimi de. hakan hiç beklemediğim bir tepki vermiş ve kardeşim doğru olan buysa yap sana göre hangisi doğruysa yap ben ebruyu unuttum diyordu. aman allahım kulaklarıma inanamıyordum. işler sandığımdan da iyi gidiyordu. hakana sarıldım bir an. kahkahayı patlattı o da. dur kardeşim yanlış anlayacaklar dedi * evet geriye sadece ebru kalmıştı. o zaten cepteydi. önümüzde de hiçbir engel kalmaıştı. saat baya geçti. ebruyu aradım. biraz geç açtı buyur dedi. evet telefonu hiç böyle açmazdı. bir gariplik olduğunu anladım. müsaitsen size gelebilirmiyim dedim. biraz sessizlik oldu. gel dedi sadece. kafamda kurmaya çalışıyorum ne oldu diye ama hiçbir sonuç çıkmadı. tamam dedim. ve onlara doğru yola koyuldum. eve gittiğimde 3 kız arkadaşı da evdeydi. şaşırdım tabi. çünkü hiç bu duruma düşmemiştim. hep ev boş olurdu.