Uzun soluklu, laylaylom la geçen, sağlam arkadaşlıklar kurulmuş, kızların sadece seni popülerliğinle veya yakışıklılığınla ölçtüğü, dersler sallanmayan, tek aradığın taşak muhabbeti olan, duygusal olarak maksimum, bilinç olarak minimum olmuş, zorlukları olan ama ilerde bu zorluklara gülerek bakılacak lise hayatından sonra hayatın gerçeklerinin başladığı yaş: 18. yaş.
Kimisi bir sanayi dükkanında gençliğini harcarken, kimisinin babasının mesleğinin peşinden gittiği, kimisi üniversite ile yeni heyecan ararken, kiminin baba parası yediği, düzen olarak yeni başlayan hayat mücadelesi yaşı.
Lisedeki anıları özlenen ve ordaki ortam aranan, bir yandan da artık o günlerin gelmeyeceğini bilerek yaşanan, hayatın artık bolca kelek atacağı çözünmüş, gibko dertlerin artık takmaya değmez olduğu anlaşılmış, paranın insan üzerindeki etkileri çözülmüş, insan duygularının bile satın alınacağı anlaşılmış, hayal kırıkllıklarının bolca görülebileceği yaş.
Çoğu insanın istediğini yapamadığı, hayallerinin mesleğine değil de aile baskısıyla ya da geçim derdiyle yapılmış seçimlere yönelinen, insani duyguların en düşük, yabancılaşmanın en yüksek olduğu, kimisinin üniversite hayatı hayallerinde kızların teklif ettiği olduğundan dolayı yaşadığı hüzün varken, kimisinin umduğunu bulamadığı için gecelerini darmadağın eden yaş.
Reşit olduktan sonra hayatın artık özgürlüklerle dolu olacağı vaat edilen ancak daha da zincire vurulduğu, ideoloji huurlarının çoğalması ve buna bağlı olarak insanların çirkinleştiğinin görüldüğü, her insanın kendi çıkarını düşündüğü, Ne desem.. yannan gibi, gib gibi, tak gibi bir yaş. Keşke 17 de hayat takılı kalsaydı denilen yaş.