ismini vermek istemeyen Mahalle abisi anlatıyor;
Erzurum/Narman/Alabalık köyünde hayatıma gözlerimi açtım. Yaşım dolmadan da Bursaya gelmişiz. Daha neyin ne olduğunu bilmeyen bir parça çocukken, 3 arkadaş takılırdık mahallede, fakir bir aileydik. Babam çoğu zaman 16 Saat mesaisi yapardı. Annem ise Acıktım anne dediğim zaman o babazın goruna sıçim. Sizi gara tahtalara çıkasız derdi. Babamla derdi neydi bilmiyorum ama bilinçaltımıza işliye işliye düşman etti bizi babamıza. Dolabımız her zaman boştu beyler. Bazen eve misafir gelirdi dolaptan su içmek için açardı ama onu bile bulamazdı huur gibi gülüşürlerdi aralarında. Yaz tatillerinde arkadaşlarla kaplıkayalara yüzmeye gider yolda her marketin önünden cips çalardık.
Erik ağaçları'na saldıra saldıra gider yüzerdik geri gelirkende cips ve erik yerdik. Boş pi paket bulur aşşağı inene kadar içine kıstik doldurur büyüklerimiz görmesin diye tarlada içerdik. Aslında okulla aram iyiydi de kafam bayaa basıyordu. Ulan hiç unutmam liseli bi öğrencinin bacağı kadar boyumuz yok. Okulların önünde 2 metre çocukları dövüp kollarından saatini, cebinden sigarasını, parasını alıyorduk. Çocuktuk eğleniyorduk. Cesurduk onlar neden bu kadar korkuyordu bilmem belki salaktılar belki saf ama mahallemizden korktukları kesindi.

Kim bilebilirdi ki birgün Çelik kasa çalıp tarlada patlatacağımı?

Kim bilebilirdi ki gündüz vakti Kuyumcu soyacağımı?

Kim bilirdi önce metamfetamin içip sonra içirip sonra baronu olacağımı?

Ya abim tutuklandığında elimde bali poşeti döner bıçağı ile karakola girip başkomiserin kolunu kestiğim o gün?

Şu hayatta size tek sözüm var tek abi nasihati gençler. Gözünüze, gönlünüze, kulağınıza küpe olsun inşAllah.

Menfaatini gözeten dosta gönül bağlama.
Fayda görmezse düşman kesilir sana.

Okuyan varsa devam edeceğim şuan abimin hayat hikayesini dinliyorum.