Olay 1 hafta önce oldu. Beyler Şantiyede stajyerim. Çalışan işçiler gurbetçi istanbulda. O sıralar şirket zor zamanlar geçiriyor. işçi paraları ödenemiyor. Neyse şantiye şefiyle sahadayız. Kalıpçı kalfası Kinyasla karşılaştık. Şef dedi:
-Oooo Kinyas napıyorsun
+Napalim şefim işleri yetiştirmeye çalışıyoruz
-Kinyas sizin bu paralar yatmassa nolur ya?
+Şefim isyan çıkar
-Kinyas neden falan diye sordu.
Kinyas abi o an çok güzel cümlelerle herşeyi özetledi.
+Şefim bizler işçiyiz gurbetçiyiz, bizim öyle lüks hayatlarımız olmadı olmayacakta bizler bunu biliyoruz. Bizim hayatı sevmemizi sağlayan yaşamımızı sağlayan şeyler ailemiz annemiz babamız çocuklarımız. Onları mutlu etmekte hayattaki tek dayanağımız. Şimdi haftaya bayram var şefim onlara birşeyler almak çocuklarımıza bayramlıklar oyuncaklar almak onları gülümsetmek gibi şeyleri de yapamıcaksak biz neden yaşayalım neden aylarca gurbette kalalım diye sordu.
Ama cevap veremedik.