Önce biraz sustu, konuşmak istemedim bende. ilk ne diyeceğini merak ediyordum.1 dk sonunda 'Ben istememiştim' dedi. Kısa bir cümlede çok büyük bir anlam gizliydi. Cevap vermedim devam et dercesine yüzümü ona çevirdim. Devam etti, 'Mert, çok hırslandı plan yaptı her şey plana uygun gidiyordu, sizi uyarmak istedim ama' Durdu. 'Ama' ne dedim? Elini yüzünde gezdirdi bi soluk aldı ve bana döndü, 'Mertten korktum, hırslı ve hırsı uğruna herkesi yakabilecek biri o,ayrıca arkadaşlarımı satmak bana yakışmaz diye düşündüm,ama anladım ki onlar ne arkadaşmış,ne yaptıkları adamlıkmış' 'Şimdi ne yaptın yani bıraktın mı onları'dedim. Biraz durduktan sonra tekrar bana dönerek cevap verdi 'Bunu bende bilmiyorum. Yapıcakları şeyi biliyordum ama yaptıktan sonra bu kadar sevinicek kadar alçak insanlar olduklarını bilmiyordum' biraz durdu ve devam etti sözlerine 'Sizle daha işim olmaz, tiksiniyorum dedim ve ayrıldım yanlarından, sanırım.'

Sözleri bitince biraz sustuk ikimizde. Ardından cesaretimi topladım ve sormam gereken soruyu sordum. 'Aykut bize yardım etmen gerek,sen olmadan Mertten intikam alamayız, yardım edermisin bize ?'duraksadı biraz kararsızlığı yüzünden okunuyordu, evet demek istiyor gibiydi ama hem çekiniyor hemde kendine yakıştıramıyordu sanki.Onu ikna etmem gerekiyordu, cevabını beklemeden devam ettim 'Karar vermeden önce gel bize gidelim Fatihle aynı evde kalıyoruz. Bizimkileride bi çağırayım etraflıca konuşalım, yine de hayır dersen bu konuşmamız hiç olmamış gibi davranıcağımıza kendi ve arkadaşlarımın adına söz veriyorum'

Kafasını salladı olumlu bir şekilde, kalktık beraber bizim evin yolunu tuttuk...