Merti zaten tanıyorduk başlarıydı. Mekanın sahibinin oğlu Bekiri de öyle, kolu kırılan Berkide biliyorduk. Diğer ikisi de Harun ve Aykut'muş. Onlarla da tanışmıştık her şey güzel gidiyordu. Aykut bize daha cana yakın davranıyordu bizi tanımak için sorduğu sorular, gülmeleri vs sanki gerçek ve içtendi. Diğerleri ne kadar iyi davransa da bir samimiyetsizlik havası yok değildi masa da.Aykutu hepimiz beğenmişti gözümüz tutmuştu bakışlarımızla anlatmıştık bunu da birbirimize. Harbiden iyi çocuktu, ilerde sizde görüceksiniz zaten...
Çok geçmeden menüleri getirdi garsonlar. Fiyatlar dudak uçuklatıyordu, farkettirmeden göz göze geldik. Neyse ki Alicanın hesabımızı biz ödeyelim fikri üzerine fazla fazla para almıştık yanımıza.En ucuz yemeklerden sipariş ettik ve sohbete devam ettik.