Olay kapandı, eve gittim. Üstümü değiştirip balkona çıktım, o sıralar biraz serseriyim. Çocukluk işte, lise zamanları. Kim bilirdi res pensonun böyle bir insan olacağını. Balkonda çektim tabureyi, sandalyeye oturdum ayaklarımı tabureye uzattım. Millete bakıyorum, o zamanlar hiç çekingen utangaç falan değilim. Bildiğin girişimci kafası var. Tanıdık tanımadık herkesle sohbet edebilirdim.

Güzel güzel havamı aldım, sigara izmaritini yere attım anasını gibeyim. Bir baktım benim çocukluk arkadaşım Furkan, be huuru ne işin var buralarda. Bağırdım bu salağa, zor tanıdı beni. Hemen indim aşağı, bizde dostluk değerlidir. Çabuk ısınır, çabuk soğurum. Ama o ısınma yıllar boyu kalırsa, beni gibseler bile dostuma ihanet etmem.

Lan bin diye girdim hemen lafa, bu hafif kısa boylu zayıf bir şey. Tokalaştık binle, görüşmüyorduk uzun zamandır. Çocukluk anılarım derindir bu binle, cinli minli film izlerdik. ( Yazar o konulara hikayenin muhabbeti koyulaşınca girecektir. ) Bu bininde numarasını aldım. Furkan panpam benim... Benim için değerlidir, sever ve sayarım. Bununla başladık sohbete, panpa neler yapıyorsun diye sordum. Furkan F, Ben B.

B: Panpa, neler yapıyorsun?
F: iyi panpa, nerelerdesin? /o sırada sigaradan dumanlanıyor./
B: iyi panpa, ver de şunu iki çekeyim.
F: Al al. /Sigaranın dumanını Res penso'nun yüzüne üfler./ Hangi listeye giidyorsun?
B: X adlı liseye gidiyorum panpa, eski okuldan birçok kişi orada.

Vesaire diye konu gitti öyle, on dakikalık ayak üstü sohbetin ardından dağıldık. Furkan iyidir, sizde seveceksiniz bini.