+2
-4
Çocukluk aşkıydı benimkisi. Altı yaşından beri beraberdik. Beraber oynardık beraber yerdik. Bazen ben futbol seviyorum diye kaleci bile olurdu.
ilk okulda aynı sınıftaydık. Tanrının işi orta okulda da.
Biraz da bizim sayemizde lisede de berabedik.
O beni seviyordu ben onu.
ilk öpüşmemizi hatırlıyorum. 8. sınıftaydık. Kimse yoktu sınıfta. O güne kadar en fazla yanağından öpebilmiştim. Yine yanağından öpecektim.
Masumluk işte izin istiyorum öpmek için.
Hayır dedi. Bana baktı, çok üzülmüştüm reddilmek acı gelmişti. 10 saniye nefeslerimiz duyuldu. Sonra yapıştı dudaklarıma.
Dedim ya seviyorduk.
Üniversiteye de beraber gidecektik.
Ama ailesi öğrenmişti.
ilk önce abileri gelip beni çok sağlam dövdüler.
Sonra onu dövdüler.
Ailem muhafazakardı. ilişkimize sonuna kadar karşıydı. Yüzüme bakmıyorlardı.
Tüm iletişimlerimizi kesmişlerdi.
Ama bana bir şekilde mesaj atabildi.
Tabii aradan iki sene geçtikten birbirimizi hiç göremeyişimizden sonra attı bu mesajı.
"Ben evlendim ömer... " diye başlıyordu.
'Ö' sünü bile küçük yazmıştı.
Devdıbını okuyamadım tahmin ettiğiniz gibi.
Ama tam bu gün işte size bunları yazarken, içim nefret kin ve öfkeyle doluyken çok büyük birşey farkettim.
Artık acıtmıyor.
Ya da acıyacak gücüm kalmadı bilmiyorum.
Bildiğim tek şey var.
Kendime ayhandan başka bi tokmakcı bulmalıyım!
