Artık günler iyice daralmıştı ihtiyar ara ara bayılıyordu ama en fazla 2 3 dakika sürüyordu bu bayılmalar. 3 hafta sonra cuma günü saat sabah 10.30 da gözlerini yumdu ihtiyar. Hastanede yaklaşık 9 saat boyunca yoğun bakımda yattı. O 9 saat boyunca biran olsun ayrılmadım yoğun bakımın kapısından. 9 saat sonunda doktor çıktı kapıdan. Evet ihtiyar artık gerçekten göçmüştü bu dünyadan banaysa ondan kalan tek şey küçük bi kırtasiye dükkanıydı. Ertesi gün esnaf abilerimizle defnettik onu. Dükkana geldiğimde hiçbişey eskisi gibi değildi artık. Etrafta bana öğütler veren babalık yapan yeri geldiğinde moralim bozukken başımı okşayıp teselli eden o ihtiyar yoktu artık. Bana çok güzel bi ders vermişti ihtiyar. Her ne olursa olsun ayaklarımın üzerinde duracaktım. Pes etmek korkakların işidir derdi hep. O erken gitti ama hiçbir zaman pes etmedi. Şöyle bi dükkanı toparlıyım onun hatıralarını göz önüne yerleştiriyim derken masasının altındaki herzaman kilitlediği çekmecenin açık olduğunu farkettim. içinde bi not vardı bana yazılmıştı. Notu alıp okumamla donup kalmam bir oldu..