Geçtim karşısına. Başladı anlatmaya:
Bunca zaman seni denedim evlat bir kere olsun hatanı görmedim sana iyice güvendim. Bak evlat ben bu zamana kadar hiç evlenmedim askere gitmeden bi kızla nişanlandım izne geldiğimde evlendiğini öğrendim bunlar uzun hikaye boşver dediğim gibi ben hiç evlenmedim ne çocuğum var ne bi eşim. Sen benim 5-6 ayda oğlum oldun evlat. Çok hastayım ben evlat doktor daha yaşarsın diyo ama ben hissedebiliyorum en fazla 1 ayım var. Bu dükkan artık senin evlat benden sana burası. Onu ben öldükten sonra da tıpkı şuana kadar kolladığın gibi koruyup kolla evlat. Bende senin yaşında evsiz barksızken bu yollardan geçtim çok ezildim günlerce sokakta yattım aç kaldım sen de bunları yaşama evlat bu dükkana sahip çık.

Dedi ve kalkıp dışarı çıktı. Ben o taburede, oracıkta kalakalmıştım beyler. Bana babamdan daha fazla babalık yapan adam ölüyordu hayatta kimsem kalmadığını düşündüğüm anda bana el uzatan adam gidiyordu beyler hayat yeni bi tekme atma çabasındaydı, artık ya dahada savrulcaktım yada daha güçlü duracaktım. Düşe kalka öğrendiğim onca şey varken bu düşüşünde elbet bi çıkışı vardı..