Kahraman helikopter pilotları, merkezden aldıkları koordinatlara mermi yağdırıyor, hainlere bulundukları yerleri dar ediyorlardı. Bölücü terör Örgütünün havanları, uçaksavarları birer birer imha edildi. Mehmetçik, tek bir yürek, tek bir yumruk olarak cansiperane, uykusuz ve yorgun bir halde mevzisini savunuyor ve burada bir destan yazıyordu. Bulunduğu mevzi onun yatağı, evi her şeyi idi. Orada uyuyor, yemeğini yiyor ve göğsünü siper ediyordu. Ne de olsa o bir Türk çocuğu idi. Gerekirse orada ölür, ancak mevzisini terk etmezdi.
Nitekim mevzilerin birinde onbaşı Yüksel M-G3 makineli tüfeği ile teröristlere aman vermiyordu. Silahı birden tutukluluk yaptı, tutukluğun sesini duyan terörist ayağa kalkmış, hain Kaleşnikof tüfeğini Yüksel’e doğrultmuştu, tamda nişan alıp ateş edeceği sırada Yüksel ayağa kalkıp M-G3’ün dipçiği ile bir vuruşta teröristi yere indirdi. O sırada komutanının bulunduğu yan mevziiye düşen el bombasına gözü ilişti. M-G3’ü yere fırlatıp Komutanının bulunduğu mevziiye geçerek üzerine kapandı, Yüksel kendi yaralanması pahasına komutanını el bombasının parçalarından korumuştu.