Teröristler top yekûn olarak saldırdıkları Siyahkaya’da; karşılarında yüreği vatan ve bayrak sevgisiyle dolu, Anadolu’nun dört bir yanından gelmiş, göğsünü siper ederek tüm saldırılara kahramanca karşı koyan bir Mehmetçik bulmuştu. Bu hainlere anlayacağı dilden cevap vermek gerekiyordu. Bölük merkezine ardı ardına havan, roket ve Katyuşa füzesi düşüyordu.
Bir hafta boyunca tüm tabur havan mermisi yedi. Telsizlerden sürekli mühimmat ikmali yapılması ve şehitlerin alınması isteniyordu. Fakat böylesine büyük bir saldırıyı gerçekleştiren teröristlerin her türlü tedbiri almış olacağını ve karakola uzunca bir süre yardım gelmeyeceğini biliyorduk. Bu arada karakolu canı pahasına koruyan Mehmetçik, değil karakolun sınırları dışına çıkmak, mevzii değiştirecek fırsatı bile bulamıyordu. Zaman ilerledikçe karakolumuza düşen mermi sayısında azalma olmadığı gibi, aksine sürekli destek alan teröristler var gücüyle saldırıyor, karakolu ortadan kaldırmak hayaliyle atış baskısını daha da artırıyordu.