kimimiz 100 kiloyuz kimimiz 50
kimimizin tek dal sigara alacak parası yok
kimimizin suratı iğrenç çirkin
kimimizin bütün günü bilgisayar başında geçiyor

kızı kafeye zütürecek kadar paramız olmuyor bazen

bazen sevdiğimiz bize bakmadı diye, çirkiniz diye ağlıyoruz

asla dokunamayacağımızı bildiğimiz kadınların bacak aralarına bakarak unutmaya çalışıyoruz bunları.

seviyoruz kavuşamıyoruz
kavuşuyoruz ayırıyorlar

bu ammına koyduğumun dünyasında bizi ne mutlu ediyorsa ya bizden uzakta ya da erişemeyeceğimiz kadar yakınımızda

mutluluk dokunsak dokunacakmışız gibi hep önümüzde ama aslında hiç yok.

sahi kim istedi bunları yaşamayı
kim istedi dünyaya gözlerini açmayı
buradan kurtuluş yolu nedir? bu iğrençlik bu anlaşılmazlık girdabından kurtulmanın yolu ne?
ölüm mü?
o da dokunamayacağımız kadar yakınımızda..