Hikayeye son hız devam ediyorum
-

Aysun'un neden birden ağlamaya başladığını anlamamıştım. ilk defa böyle bir şey başıma geliyordu, ne desem ne yapsam bilemedim. En iyisi öyle, birbirimize sarılarak beklemekti. On dakika boyunca hiç ayrılmadan sarıldık, on dakika boyunca benim oksijenim onun kokusu oldu. Ayrılmak zor geldi, yeniden sarılmamak için zor frenledim kendimi. Neden ağladığını falan sorduk, çok mutlu olduğunu, o da ilk defa bu kadar güzel sözler duyduğunu anlattı. Mutluydum, bir kızı mutluluktan ağlatmıştım. Biz ortamı romantikleştirmiştik, kendi aramızda sohbet ederken Oğuz ile Kaderin'de el ele tutuştuklarını görüp gülümsedik. O sıralar her şey çok basit geliyordu, belki Oğuz-Kader ilişkisi ciddi olmayacaktı, sonuçta ilk buluşmaydı. Kendisini kaptırmaması için Oğuz'u bir ara uyaracaktım.

Kayalıklarda 45 dakika kadar oturup konuştuktan sonra çarşı meydanına doğru yeniden yürümeye başladık, yol boyunca iki çift olarak aramızda mesafe bıraktık hepimiz rahat konuşabilelim diye. Aysun ile bizi konuşacaktım, heyecandan konuya giremiyordum. En son cesaretimi toplayıp atladım mevzuya.

B: Aysun, şey miyiz biz?
A: Ney miyiz? -o tatlı gülümsemesiyle baktı bana yine-
B: Sevgili tarzı birşey miyiz?
A: Bilmem, öyle miyiz?
B: Ben seni seviyorum.
A: Biliyorum zaten, okulun ilk günü bakışlarından o numara istemelerden falan fark etmiştim de, bu kadar ciddi olduğunu bilmiyordum. iki üç günlük hevestir diye fazla yüz vermedim ilk başlarda, ama cidden sevdiğini fark ettim. Ben de sana karşı boş değildim, hoşlantı kadar basit değil, sevmek kadar ağır da değil benim şu anlık hislerim. Ama bence birbirimize biraz daha zaman verelim, en azından ilişkimiz olursa da ciddi olsun, hep beraber olalım.

-
Aysun'un dediklerini düşündüm, kız haklıydı. iyice emin olmalıydık her şeyden ve birbirimizi daha fazla tanımalıydık. Başımla onayladım, yola devam ettik. Ama ne yalan söyleyeyim, içimde bir huzursuzluk vardı. Sanki onu kazanmadan kaybetmiştim.