Çocuklugumda yaşadığım sıkıntılı olaylardan geliyor. Tetikleyen kısımda bu oldu hayat bana cehennem gibi geliyordu ama yardım eden bir tanrı yoktu. Sonra ise sorgulama ardından araştırma en sonunda ise farkına varış geldi. Cennet vaadine kafayı yormam işleri değiştirdi. Öyle bir sistem ki cennete gidecek diye insanlar öldürmekten ve ölmekten çekinmiyordu. Zenginlerin fakirleri kullanmaktaki en iyi aracıydı bu. Atıyorum zengin çocuğu askerlik bile yapmazken karı kız ile gününü geçirirken bizim fakirler maneviyata kapilip kendini feda ediyordu. Din gerekliydi cunku acilarimizi aliyordu. Mesela kim yok olmak ister ki veya kim biri tarafindan gibildiginde karsiligini ahirette almak istemez ki. Adalet duygusunu besleyen din ayni zamanda siyasilerin elinde bir silaha donusuyordu. Dini kullananlar gununu gun ederken altta hep dindarlar eziliyordu. Dindar toplumlar hep savas icindeyken dinsizlesen toplumlarin yukseldigini gordum. Bilimle hep celistigini ve bilime ayak bagi oldugunu gordum. Mesela dunya duzdur eskiden bu soyleniyordu simdi ise evrim yoktur deniyor anlatabiliyomuyum.