babamda merti hastaneye zütürdük mertin kafası bacağımdaydı ve öyle ağlıyordum ki o benim canımdı kanımdı kardeşimdi merti yoğun bakıma aldılar halam geldi beni eve zütürmeye çalıştılar ama gitmek istemiyordum çünkü sanki ben gidince onu alıcaklarmış gibiydi dayanamıyordum arada böyle oluyordu ama korkuyordum kim dayanabilirki annem perişan babam aynı şekilde uyanmıyordu işte kalkıp abi ben burdayım demiyordu abi seni çok özledim demiyordu onu öyle görünce içim acıyordu keşke ben olsaydım o odada