Yolda yürürken ilkokul yıllarından konuştuk. Kübranın hocanın tuvalete göndermemesi ve ışıkların birden kapatılması sonucu gelen sınıfın ortasına bırakma olayından, halk oyunlarında eş olmamızdan ve ne kadar istemesemde benim ona yüzük verdiğimden bahsettik.

Elini cebine zütürdü ve

A: Bak ne buldum bunu hatırladın mı?

Ona verdiğim yüzüğü göstererek. Kızı sanırım kendime bağlamıştım. Hiç de bişey yapmadım hatta kaçtım bile kızdan ama kız kendi kendine bağlanmıştı. Beyler her zaman erkekler bağlanmaz ne kızlar gördüm aldatılmasına rağmen erkeği bırakmayan.

Artık kıza sıcak davranma vakti dedim ve

B: Yüzüklerin efendisi dedim. Bu kızda biiey vardı 2 espri yapmaya çalıştım 2sinde de sıçtım. Espri yeteneğim fena değil oysa.

Sonunda korku evine geldik.