Ayrılmak reddedilmekten daha beter imiş. hele de iki taraf da severek ayrılıyor ise nefes alırken gırtlağında bir yumru oluşur da büyüyüverir aga. Belli bir süre sonra içine çektiğin hava seni darlamaya başlar.

Geceleri uyuyamazsın anca apışıp kalırsın. Onu düşünmekten uyuyamazsın bazen onu düşünmezsin ama bir şeyi düşünmeye zorunlu hissedersin kendini sonra mal mal tavana bakarsın da apışıp kalırsın.

Sabah uyanmak da kötüdür be dost... Uyanırsın da uyandığına bin pişman olursun saniyesi saniyesine yaşadığınız anlar aklını kemirir de durur. Kendini gün boyunca ordan oraya atar durursun. Hele ki bazı anlar olur kendini tanıyamazsın.

Mesela biriyle konuşurkene bir anda gözünün ufkunda onun gözleri belirir boş boş bakarsın etrafına kulağında ağır bir çınlama kalpteki büyük daralma da cabası. En kötüsü de dirsekleri masadayken elleri çenesinin altında, pür dikkat seni dinlerken senin gözlerinin içine baktığını fark ettiğin görüntü belirir zihninde

O zaman ölürsün dost o zaman ölürsün. Bütün mutluluğum bir kibrit çöpüymüş de yanmış bitmiş dersin. Olmasaydı sonumuz böyle dersin ama ne fayda ?