Eve gittim harap olmuştum annem ayçayı biliyordu. Anneme anlattım annem ağladı bende ağladım. Babamın birşeyden haberi yoktu. Öyle kötü olmuştum ki hiçbirşey yapmak istemiyordum onu son gördüğümde bana hüzünlü hüzünlü bakıyordu derken aklıma sefanın açtığı şarkı geldi şarkının adı bile beni ağlatmaya yetmişti son bir defa. Gece saat 4-5 uyuyamıyordum babam odama geldi bir anda ne olduğunu anlayamadım babam-b ben-be
B- ne oldu oğlum
Be- baba dedim gerisini söyleyemedim ağladım
B- biliyorum oğlum annen herşeyi anlattı biliyorum. Dünyanın kaderi bu oğlum birilerimiz gider birilerimiz kalır. Kalan olmak zor olsada yaşıyoruz be oğlum. Sen güçlü ol oğlum  güçlü ol. Kendimi tutamadım ağladım  babamın omzunda dakikalarda saatlerce belkide uyuya kalmışım. Sabah kalktım okul yarın açılıyordu ama gitmek istmedim babama bir hafta izin kağıdı yazdırdır. O hafta boyunca okula gitmedim. Bir hafta sonra okula gittim herkesin yüzü asıktı kimse gülmüyordu o hafta kimseyle konuşmadım belkide kimseyle ilgilenmedim derslere bile katılmadım hcalar neye üzüldüğümün farkındaydı o yüzden sormuyorlardı. Yanımdaki sıra boştu her baktığımda gözlerim doluyordu