Sabah otobüsüme binip arkalara oturuyorum. Farklı farklı simalar birer birer geçiyor yerlerine. Hepsinin bir sıkıntısı, kederi farklı bir hayatı var. O farklı simalardan birisi dikkatimi çekiyor. Yüzü, gözü,kaşı, burnu hepsi özen ile yaratılmış sanki. Bir an kafam da bazı şeyler canlanıyor. Bu kız ile birlikte olsaydım diyorum kendi kendime. Neler yaşabilirdim acaba? Gülüp, eğlenir miydik beraber? Sabahlara kadar konuşur muyduk? Döker miydik dertlerimizi ortaya? Dinler miydik en güzel şarkıları, birbirimize sarılarak?

işte tam bu düşünceler ve hayaller aklımdan geçerken, birden bir şey olur. Yüzüm, gözüm,kaşım birden bana yansır camdan. Bakarım kendime 3-5 saniye. Kafam daki hayaller kaçıp giderken birer birer sorarım kendime. "Sen bu tip ile neyi hayal ediyorsun be kardeşim?" "Neden boş yere hayal kuruyorsun?" "O kız sana bakar mı sanıyorsun?"

Cevap veremiyorum tabi bu sorulara. Ya da vermek istemiyorum işte. Bu yüzden her sabah aynı şeyi yaşar geçerim. Yine de vazgeçmem hayal kurup, hayaller de yaşamaktan. Yapamam

Gece'nin uçsuz bucaksız karanlığın da ben size bu cümleleri ve bu güzel şarkıyı bırakıyorum. Kederlenmeyeceksek sorarım sizlere neden var bu geceler ?

Hepinize iyi geceler dostlarım. Rabbimin şefkati üzeriniz de olsun.