Vatanın neredeyse her karış toprağina ayak basmış. Tuncelide ve diyarbakırda ailemden giden polis kardeşim ve asker yeğenim için her terör olayında nefesi kesilmiş ve gözyaşı dökmüş biriyim. Her bombada her düşen helikopterde yüreğim ağzıma gelir. Kardeşimi ararım telefona bakmaz ise oturur bir köşeye bakana kadar ararırım. Aklıma kötü şeyler gelir. Ama bilirim onlara bir sey olmaz. Diğer ithamlarına yanit vereyim. Ülkede uyuşturucu piyasası kürtlerin elinde mi? Hayir. Youtubeda bağcılar videolarında gördüğün kürtler bu ülkenin uyuşturucu piyasasını elinde tutmuyor. Onlar devede kulak. Türkiyeye uyuşturucu sokanların büyük yüzdesi kendine türk diyenlerden oluşuyor. Senin o terörist dediğin Halk cephesi militanları gazide armutluda uyuşturucu satanların eline bacağına kurşun sıkıyor. Daha geçen gün halk cephesinin elinden kurtulan bir torbacı polisin tomasına sığındı. Reis dediğin Abdullah Çatlı bir uyuşturucu kacakçısıydı. Bana masal anlatma aslanım. Okulda bıçaklanan Fırat'ın yanında midesine sıcak su dökülen, nefesleri kesilen, bicak yiyen kürtlerden soz eğmeyeceğim. Çünkü mesele kimden daha fazla gitmiş değil, daha gitmesin meselesi. Ayrıca mesele ilk ya da son olmak da değil. Son da olsam sana vatan sevgisini anlatabildiysem ne mutlu bana.

Umarım bir gün doğunun bir kentinde o insanlarla kaçak cay içip muhabbet etme şansına sahip olursun. Ki o şansı yaratmak da senin elinde.