Sene 2012 kışın ortasındayız. Komşularımız var yakın zamanda evlenmişlerdi. iyi insanlardı misafirliğe geldiklerinde muhabbet güzel olurdu. Samimi insanlardı işte... Mustafa abi ve Hafize abla.

Hafize ablanın karnı burnundaydı. Sancısı gelmiş bizim kapıyı çaldılar. Tanıdıkları kimse yok arabaları da yok. Babam ve Mustafa abi koşarak çıktılar. Malum binada asansör yok merdivenlerden inmek zorunda kaldı Hafize abla. Arabaya zar zor bindirdiler. Bu sırada camdan gidişlerini izliyorum.

Neyse aradan bir hafta geçti. Mustafa abilere bir sürü insan geldi. Kapılarının önünde çok ayakkabı vardı. Bende ne olduğunu çakmadım.
Herhalde bebek görmeye geldiler diyorum kendi kendime.

Annem geldi başı kapalı. Hayırdır anne nereden geliyorsun böyle dedim.
içini çekti annem sonra anlatmaya başladı.
Annem: Beş gün hastanede yatmış Hafize ablan . 6. günün sabahında doğum gerçekleşmiş fakat doğumdan kısa bir süre sonra Vefat etmiş. Bebekle tek başına kaldı adamcağız. Allah sabır versin.

Mustafa abinin annesi Feride abla. Allah rahmet eylesin huzur içinde yatsın. Bebeğe bakıyordu Mustafa abi de çalışıyordu. Ben üniversitedeyken vefat etmiş. iki yaşındaki oğluyla tek başına kalmış.

Dün bir iş için dönmüştüm. Mustafa abiyi ve oğlunu gördüm. Mutlu bir şekilde oğluyla konuşuyor. Selam verdim. Sarıldık vs Oğluna anlattı beni. Oğlu Hafize ablaya benziyordu. içim gitti ama bir şey diyemedim.

Hayat cidden tuhaf dostlar. Eşinizle dostunuzla küslük olmasın aranızda. Sevin birbirinizi. Ömrümüz kısa. Ne olursa olsun umudunuzu kaybetmeyin.