son satırımı yazdıktan 5 dakika sonra bir kavga başladı her zaman ki gibi.
parayla saadet olur mu bilmiyorum ama parasız da olmuyor gördüğüm kadarıyla.
o akşamdan sonra 2 gün geçti.2 gündür elime kağıt kalem alamadım. kardeşimin burnu kanadı, annem 2 gün kimseyle konuşmadı, babam 2 akşamdır geç geliyor.

o akşam "bu sefer izlemekle yetinmemeliyim" diye düşünüp annem ve babamı ayırma girişiminde bulunmuştum.
sürekli bağırdıkları için ağlama seslerimi bile duyamıyordum.
Sonunda beni ittiren babama yanlışlıkla yumruk attım.O baygın haline kardeşimden başka kimse üzülmemişti sanki.
iki gündür evdeyim, okula gitmiyorum. her sabah masanın üstünde benim için 5 lira bırakıyor babam. şimdiden 10 liram oldu. biriktirip pizza alabilirim ama hayır, artık gündelik yaşayacağım.
en büyük idolüm olan dedemin hasta olduğu haberi geldi akşam. ameliyat olmak için buraya gelecekmiş.o hayatımda gördüğüm en güçlü adam. hiç hasta olduğunu görmedim şimdiye kadar.

yarın taksidi bitmemiş arabamızla onu almaya gideceğiz. çok heyecanlıyım.

yola hava karanlıkken çıktık. gittiğimizde aydınlık olmuştu. geçerken deli yunusun marketinin önünden de geçtik.ilk defa kapalı halini gördüm.

dedem eve neşe getirecek bir kaç hafta da olsa kavga etmeyecekler. keşke bunu dedemden çekindikleri için yapmasalar...