yine bir okul günü,her sabah ki rutinlerimi gerçekleştirip okula girdim.
yarısı ateist olan bir sınıfta okuyordum. düşünüyorum,onlar ateist,ama ben değilim.
neden değilim? neden inanıyorum? nasıl inanıyorum? ya da gerçekten inanıyor muyum?
bu soruların cevabını düşündüğüm sırada bulamamıştım, fakat şimdi anlıyorum ki aslında tek sebebi inanmak zorunda oluşum.

somut şeylerden ümidi kesmek zorunda kalan her birey, soyut şeylerin varlığına karşı sonsuz bir inanç ve umutla dolar.
hayatımda hiç kavga etmedim, etsem de dayak yiyeceğimi sanmıyorum. böyle karmaşık ve ince düşünen birine karşın, geyet güçlü ve kazma bir bedenim var.
Allah biryerden alıyor biryerden veriyor işte.

eve giderken yine bir sürü kedi, pizzacı broşürü ve piyango biletçisini gördüm.
hiçbirşey değişmemişti, hayat hala aynı iğrençliğiyle devam ediyordu.

yerleri renkli yürüyüş yolundan geçerken yeni açılan bir marketin önünde dans eden palyaçoları gördüm.
ne kadar da mutlular,tek dertleri insanların oraya girip şampuan alması.
10 lira harcayarak kendini tanrı sanan insancıklar olduğu sürece de hep bu palyaçolar sahte gülümsemeleriyle kalacak.

yürümeye devam ederken beni hiçbir zaman hiçbiryere çağırmayan arkadaşlarımı gördüm. beni gördüklerine çok sevindiler. neyse ki oyunculuk yetenekleri var, beni ne kadar çok sevmediklerini birşekilde gizleyebiliyorlar bana karşı. hepsiyle tokalaştıktan sonra içlerinde tek anlaşabildiğim, deli yunus'la kafa tokuşturdum. deli yunus gerçekten de deliydi. bizde 6 yaş büyük, Türkçeye pek hakim değil, okuma yazması çok az,dünya görüşü yoktu.

ağrı dan gelip direkt 4.sınıftan okula başlamıştı.bu yaz askere gidecekti. deli yunusu da kimse sevmezdi.
onu çağırmalarının tek sebebi zengin olmasıydı. cafeye çağırılır, herkese birşeyler ısmarlardı.
karşılık olarak ise dostları onun şaşı gözleriyle ve zayıf Türkçesiyle dalga geçerdi.
hepsiyle vedalaştıktan sonra sokağımıza doğru yürümeye başladım.
biraz ilerde ışıltısıyla gözümü alan iki kız vardı.
hava henüz kararıyor olmasına rağmen gözlerim kör olacaktı resmen.
kızlardan biriyle bile konuşabilsem neler yapmazdım ki.