sabah daha ezan okunmadan uyandım. telefonum şarj olmamış. çünkü babam benimkini çıkarıp abimin telefonunu takıyor her gece. okula gitmeden 10 dakika önce takıyorum,ne kadar şarj olursa kâr...
okula gidiyorum saat 7:40 ama hava karanlık. cebimde 2 buçuk lira var.2 tane dal 1 tane olips alıyorum okula girmeden apartmanda kedilere bakıyorum.
bazen 5 liram oluyor her sabah orda bekleyen kediye salam alıyorum.
okulda ne yaptığımı hatırlamıyorum ama gelecek kaygısı içindeyim. güzel bir üniversite, güzel bir meslek,ve babamın anneme yaşattığı hayatın tam tersi güzel bir hayat istiyorum.
ama hayat izin vermiyor geleceğim için birşeyler yapmama.
etrafımdakiler "senin ki de dert mi,milletin annesi babası ölüyor" dese de,
asla bilemezler ölümün çare olduğunu düşünecek kadar çaresiz olmayı.

neyse ne oluyor bana? neden edebiyat yapıyorum.ben artık gündelik yaşayacağım,
eve giderken yaşama amacım sigara içmekmiş gibi okuldaki zengin kızlardan aldığım parayla sigara alıyorum. belki de yaşama amacım sigara içmek, evet içince geçiyor...

bir de şüpheleniyorlar benden şaka gibi,