evet beyler inşaat a varmıştık, artık ne çocuk kalmıştı nede anneler kalmıştı, hep saçı sakalı bir birine karışmış adamlar vardı.
beyler ilk gece öyle böyle değil gözyaşlarım içime akıyordu, ağlasam biliyorum babam gibecekti o yüzden ağlayamıyorum, sabaha kadar hiç uyumamış sabah olana kadar babama sövmüştüm..

aradan 1 ay geçti beyler feleğim gibildi amk, tuğlaya gücüm ancak yetiyor, bazı ustalar daşşak geçiyor, spermken gelseydin niye geç kaldın diye.. inci ruhu vardı binler de ...
dedim giberim annemle bu ara telefon da konuşuyorduk beyler, telefon u aldım kaçtım odadan, annem e ağlıyordum beyler çalıştığım yerleri abartarak anlatıyorum, biran önce çağırsın beni diye, ama yok annemden ses yoktu beyler, ben karışamam babnın işine oğul dedi. gibi tutmuş bir şekilde hunharca ağladım beyler, ama bildiğiniz zütüm den ter aka aka çalışıyorum binler, bir çoğunuz babanızın taşakların da geziyordunuz sperm olarak

sonun da 3 ay bitiyor ve ben anneme, ve o sevmediğim gibik hocaların yanına, okuluma gidecektim, Çok sevdiğim Nevzat ögretmenimin de yanına gidecektim tabiki, bu azda olsa beni sakinleştiriyordu, birde bu inşaatdan kurtuluyordum ya o yetiyordu beyler herşeye..

3 ay boyunca anne sevgisin den mahrum kalmış, bir çocuk olarak o günler aklıma geldikçe bir tuhaf oldum beyler, benim için hiç iyi geçmedi ve hep bir yara olarak kaldı, bir çok şey gibi..