Ben iyileşene kadar, artık tamamen ayağa kalkana kadar günlerimizde çok aksiyon yoktu. Her zamanki gibi yaşıyorduk. Ege ve miray işe gidip geliyorlardı. Ben de evde ayyaş ayyaş dolaşıyordum. Bi ara kendimi boş görür oldum
B: şu halime bak hiçbir işe yaramıyorum (bağırıyordum)
Eg: lan iyi misin noluyor ?
B: hiçbir şeye bi katkım yok
Eg: kanka sakin ol senin sayende bu durumdayız biz
M: aa vanic hiç öyle olur mu allah aşkına
E: aşkım iyi misin sen ?
B: rahat bırakın beni yalnız bırakın
Odama geçmiştim. Camın önünde dikiliyordum. Dışarıyı izledim bi süre. Yine düşüncelere dalmıştım. Aklımda birçok soru işareti vardı. Hiçbiri cevaplanamıyordu. Buketi düşünmeden bir günüm bile geçmiyordu. Bukete ne olmuştu birden bire ?
Eylül odaya geldi. Arkamdan yaklaştı. Kollarımın altından geçirdi kollarını. Önden omuzlarıma koydu. Kenetlenir gibiydi.
E: neden öyle şeyler düşündün
B: yanlış düşünmediğimi biliyorum
E: hayır yanlış düşünüyorsun
B: ne işe yarıyorum ki sizin paranızı yemekten başka
Önüme geçti hızlıca. Tokat attı bana. Hafif bi tokattı. Ama tokattı sonuçta.
Sesi yükselmişti.
E: o ne demek şimdi ?
B: ...
E: aklına boş boş şeyler sokma
Biraz bana baktı. Başım önüme eğilmişti.
Sarıldı bana. Sımsıkı sarılıyordu. Ağladığını duydum. ittim kendimden. Gözyaşlarını sildim. Tekrar sarıldım.