edit: hikaye bitmiştir takip eden herkese teşekkür ederim

(B: ben E: eylül)
B: off çok güzel olmuş ya eline sağlık
E: afiyet olsun aşkım yarın sabah da gözleme yapıcam sana
B: okula gitmeyecek misin kızım ne gözlemesi ?
E: yok ya ben yarın da gitmiycem sanırım
B: nedenmiş o ?
E: şey ya pek can...
B: eylül bunu daha önce konuşmuştuk biliyosun
E: ama bu seninle ilgili değil ki canım istemiyor sadec..
B: canın manın değil o okula gidilecek
E: off tamam vanic tamam gidicem rahatladın mı
B: ama ben ben sana bunu hep söylüyorum benim için sınırlarını aşma her şey yerli yerinde olsun diye
E: biliyorum canım biliyorum da işte ne bileyim
B: şimdii bana bi tabak daha koysana şu patlıcandan ehehehe
E: tabi canım ver getireyim hemen hıhıhıhı

O mutfağa gittiği sırada telefonum titredi. Eylülün yanında asla sesini açmazdım hep titreşimde bırakırdım. Mustafa arıyordu. Açtım

B: efendim kanka
M: vanic kanka acil aşağı gelsene
B: ne aşağı lan bizim burda mısın
M: oyalanma olum gel işte önemli olmasa neden çağırayım aq
B: allah allah tamam bekle geliyorum hemen

Eylül mutfaktan seslendi "kimle konuşuyosun aşkım ?" diye
Mustafa deyince şöyle bi şaşırdı tabi. Mustafa bizim fakülteden bi çocuk ama benim de Eylülün de arası o kadar iyi değil mustafayla. öyle arada bir aynı ortamda bulunmuşluğumuz var. telefonda kanka diye seslenmem de tamamen hitap amaçlı yoksa kankam olduğundan değil.
Eylüle biraz beklemesini söyleyip aşağı indim mustafanın yanına. mustafa hemen kolumdan tuttu çekti binanın biraz yanıdaki girintiye doğru sokuşturdu. Bir anda o görüntüyü görünce gözlerim yuvalarından fırlarcasına açılmıştı.

Okan , neredeyse tanınmaz hale gelmişti.