Ozamanlar 6 yasindaydik tek derdimiz o gün ki maçi kazanip aksam mutlu uyumak sabah erkenden kalkip ayni rutini tekrarlamakti.

Gunler geçip giderken bir gun top oynarken topa biraz sert ve dengesiz vuran ferhat, halil amcanin evinin caminin kirilmasina sebep oldu. Hepimiz korkmustuk bu ilk degildi, ama korktuğumuz sey halil amca degil, topumuzu patlatmasiydi.
Korktugumuz basimiza gelmistide zaten hep bir agizdan yapma etme klagib sen hic cocuk olmadin mi halil amca derken topun fısss diye havasnin inme sesleriyle beraber bayramda basladi sövmeye

Bayram: ölürdü sanki patlatmasa ölsede kurtulsak
Ben: tamam sakin aliriz bisey olmaz
ibrahim: nasil alicaz aga para mi var

Hakliydi daha kucucuk cocuklarda para ne gezer

Cihan atladi birden:
Para yoksa çalalim abi madem o bizim topumuzu patlatti bizde çalariz

Ferhat:Nasıl ? Yakalanirsak çok pis doverler bizi cocuk falan dinlemezler
Cihan: rahat olsaniza abi ama korkuyorsaniz bisey diyemem.
Bayram: ne korkucaz lan
ibrahim: ben varim

ibo ben varim dediyse dolayisiyla çocukluk akliyla hepimiz atladik zaten bana ters gelmisti ama ozamanlar top pesinde kosmaktan baska ugrasimiz olmadifi icin mecbur kaldim ve onlara ayak uydurdum.

Boylelikle ilk hırsızlığımızı daha 6 yasinda o çocuk akliyla belkide halil amcanin patlattigi o topun siniriyle mikasa dikişli sert bir top çarpmiştik herkes mutluydu.