panpa işte hayat adil değil asla; kimisi senin gibi doğuştan kaybediyor ve zaman zaman haksızlıklara uğruyor, kimisi de her şeyi ile mutluyken bir anda tüm huzurunu kaybediyor. eğer annen ve baban sağ ise onlara çok iyi davran ve sahip çık panpa. çünkü herkes gider, aklına gelebilecek olan herkes sana her şeyi yapabilir ama annen baban canın kanın olan senin için en iyisine uğraşır ve çabalar. öz kardeşinden bile yamuklar görebileceğin bu hayatta direnmek zor ama başarmak da imkansız değil. güçlü olalım panpa. yılmayalım ve kendimizin için en iyisi ne ise onun için savaşalım. belki 30 yaşında buralara gelip bu entariyi görüp, " vay dıbına koyim o zamanlardan bu zamana hiçbir eser kalmadı, mutluyum lan" dersin. o güzel günleri görmek dileğiyle panpam

Saol panpa. Benim kaybeşim tipimden dolayı değil doğuştan dediysem. Karakterimden ve biçok başka türlü, benim ben olmamı sağlayan şeylerden kaynaklanıyo kaybeden birisi olmam. Ben bunu hakediyorum. Hayatım boyunca hak ettim. Mutsuz olmayı , hiç bi zaman gülememeyi ,diğerleriyle konuşamamayı, bu kadar kalabalığın içinde hala yalnız kalmayı, kendini bi türlü ifade edememeyi hak ettim. Çünkü bunların olmasının sebebi benim. Bundan başkasını sorumlu tutamam. Ben varya ben, öyle bi insanım ki sevdiğim kız benimle ilgilenirken bile onu sevmeme rağmen onu takmayan bi insanım. Ben kendimin amk.