Aklıma gelince hatıralar uyuyamadım.Bir sözle bitirmiştim şu hayatta yeminlerimi bir o kadar komik bir o kadar da düşündüren bu sözü sizinle paylaşmak isterim;huurnun tövbesi yarra görene kadardır.

Ahmet ile beraber sınıfa girdik sınıfa her girdiğimde yaşadığım o yüreğime nasır tutana kadar olan acıyı tekrar hissettim merve ordaydı ve o turuncu ve kıvırcık saçları ile sırasında otruyor kitabını okuyordu.On her gördüğümde olan acıyı tekrar hissetim kalbimde aslında alışmıştım. Birşeyi yok etmek istiyorsanız ona alışın ve bir süre sonra yok saymaya başlarsınız. Ruhumda öyle yapıyordu belkide onun yokluğuna, yanında olamamak,ona sarılamamayı kabullenmişti yada daha doğrusu alışmıştı buna... Ahmetle sıramıza geçtik oturduğumda bana ilk kurduğu cümle Ne kadar zaman oldu be kardeşim bırak artık lütfen! olmuştu. Anlamıyotdu ki ona kurduğum cümleler unuttuğumu söylesede hala onu içten içe seviyordum ve bu özlem, hasret beni ona dahada bağlıyordu.Ben bunları düşünürken zil çalmış ve tenefüse çıkmıştık. Merveyi gördüm kütüphanenin yolunu tutuyordu çalışkan ve çok akıllıydı belkide ona bağlayan şeylerdir beni. Hemen arkasına takıldım kütüphanenin yolunu tutum tma gidecekken ahmetin kolumdan tutup gel suraya saçmalama demesiyle aklım başıma gelmişti.

Neydi bana bunları yaptıran Aşk, sevgi,bağlılık ama herneyse nefes almak kadar bağlıydım ben o şeye...

Her partta bir şarkı atıcam beyler ve bayanlar

Halil Sezai-Duyanlara duymayanlara