devam ediyorum panpalar,

Hoca başladı çocuğunu nasıl kaybettiğini anlatmaya, dün gibi hatırlıyorum içler acısı bir durum. Bir akrabalarının istanbul'da düğünleri oluyor ailecek ve 2 kardeşi ile aynı arabada gidiyorlar. Abisi öne oturmuş beyler hocanın, kardeşi oğlu ve kendisi arkaya oturmuşlar. Çocuk o zamanların bir market aracı gibi bir şey görmüş demiş anne sanki oraya bidaha gidemeyecek gibi hissediyorum demiş ölmeden önce. Hocanın eşinin gözüne perde iniyor ve bir anda tırın altına giriyorlar çocuk ortada olduğundan kaza esnasında vefat ediyor. Hoca ve eşi(sadece iki kere gördüm efendi adam) bu olaydan sonra çocuk yapmamışlar beyler. Vefat eden çocuk tıpa tıp kuzenime benziyordu. Çocuğuz dıbına koyayım ağlamışım hocanın karşısında, sonra hoca göz yaşlarını sildi dedi sana kötü davranmamım sebebi Deniz'in kuzenisin ve başarılı olmanı istemem. Kalbini kırdıysam özür dilerim çocuğum dedi. Sarıldık, arabası vardı Corsa. Gel dedi bırakayım, bıraktı evime kadar. O günden sonra yine bana kızardı ederdi ama en azından sebebini biliyordum, millet yine gülmeye devam ediyordu ama gibime takmıyordum. Her neyse beyler, diğer sene de bizim dersimize girdi çok daha iyi davranıyordu, hatta lise tercihlerimi bile beraber yapmıştık. Mezuniyette dansa kaldırmıştım, halen arar halini hatrını sorarım o da sorar böyle hocalarımıza taktan eğitim sistemimizde çok ihtiyacımız var.

Şukularınızı ekgib etmeyin, hayırlı geceler öpüldünüz kardeşlerim anımı okuduğunuz için çok teşekkür ederim.