ah ah ufak yaşlarda hepimizin en büyük hayallerinden biridir bir gün evlenmek. O zamanlar babamızı rol model alırız bu adam ne kadar cesur ne kadar da kendine güvenli bir evi tek başına çekip çeviriyor çocuklarıda var deriz. Sonra yaş ilerler ergenlik yılların gelir üniversiteyi kazanırsın dersin ki napıcam evlenip hayat bana güzel iş derdi yok güç derdi yok istediğim hatuna yazılırım istediğim yerde takılırım dersin su gibi geçer yılların az çok güzel günler geçirmişsindir iş güç sahibi olmuşsundur anaya verdiğin çoğu sözü tutmuşsundur işte artık o gün gelir annen evde otururken lank diye söyler o lafı oğlum artık zamanı gelmedi mi diye bişey diyemezsin hayat hala sana toz pembedir çok rahatsındır bir sorumluluğun altına giremezsin.Ama işte malesef hayat bu beyler kimi ne kadar çok severseniz sevin evlilik bir nevi köleliktir. Tamam yuva kurarsın çocukların olur bunlar çok güzel şeyler fakat hayatın en önemli gerçeğide kendine güvenmektir.Ben yapamam abi cidden büyük konuşmiyim ama yapamam ben bu topa girmezsem sadece ben üzülürüm ama öbür türlü hayatını bana emanet edecek bana kol kanat gerecek kişiler hayat boyu üzülecek kimseyi yakamam.