Ertesi gün rüya görmeden, nedense mutlu bi şekilde uyandım.Üniversiteye gidip kaydımı dondurmam gerekiyordu..

Üniversitede çevrem pek geniş sayılmazdı, fakat yinede iyi anlaştığım çocuklarla arada gezip tozardık.

-Alo Mert selamünaleyküm
+Aleykümselam kanka ya nasılsın iyi misin ?
-Iyiyim kanka ya üniversitede misin bişey sorucaktım sana
+Derse giricem kanka şimdi sor
-Gülay Hoca orda mı ? Kaydımı dondurucamda
+(Kim arıyo, şşş lan bi sus taha var telefonda)
-Kim var oğlum yanında
+Yok bişey kanka kimse yok sen gel Gülay hoca odasındadır

Bune dıbına koyayım herkes bi garip davranıyor..

Üstümü giyinip dışarı çıktım, harbi temiz havayı ve binalar arasında dolaşmayı bile özlemiştim.

Boş geliyordu şuan herşey, hayatta amacım kalmamış gibiydi ve içimdeki boşluk bir türlü geçmek bilmiyordu.
Ama önemli olan hayatımı olağan şekilde devam ettirmek ve son altı ayı hatırlamaktı değil mi ?

Yoksa, öğrenmesem daha mı mutlu olurdum ?