insanın kalbini acıtan bir olay.

ülkemizde aile kurumunun önemi bulunduğumuz coğrafya itibariyle de belki çok daha önemli. elbette bu tüm ülke coğrafyaları için de geçerli. fakat gerek pgibolojik, sosyolojik, maddi de diyelim belki de ırksal bizler aile mevhumu genimize işlemiştir.

gel gör ki son zamanlarda bu temelle oynanmış durumda. ve çatırdamaya başlamamıştır inşallah diyelim. iyi kötü seni okutmuş, büyütmüş, beslemiş, çocuğunu bakmış sen çalışıyorsun diye.. tüm imkansızlara rağmen. ister kötü huyları da olsun hem. anan o baban o. hastalıkta yaşlılıkta ana babanın gözlerinin içine bakıp gözlerini getir öleyim demek varken onu üzen diller ne kötü..

tek tutunacak dalı sen varken ve ömrünü sana adamışken onu hatta bakımevine atmak hasta düşmüşse çalım satmak.
bunu gören gözler hüzne bir hüzün daha katmıştır efenim. yokluğunda hiç için acımayacak mı?
öte aleme göçtüklerinde düşünüp üzülmeyecek misin?

edit: Yazı derlenmiştir.