lisedeyken bana üniversite oku derlerdi gibime takmazdım rapçi olcam derdim, niyeyse rap ypamayı kutsal bir meslek sayardım. gider taşağıma bakardım. arkadaşın mikrofonu vardı onunla kayıt alırdım. hayallerim vardı işte ama sonrasında baktım rapte popüler kültür olmuş majör depresyona girdim. hergün gider sahilde bira içerdim daha sonra para bitti ne gibim yapacaksam dedim gittim intiharı denedim amma velakin belki bir umut dedim o umutta sanırım yaklaşıyor.
lise sona geçtim bir tanıdık aracılığıyla zengin biriyle tanıştım beni sevdi ve eğer üniversiteyi okursam bana burs verebileceğini söyledi. çalıştım sarfettim şu an güzel bir üniversitenin güzel bir bölümünde okuyup paramı yiyorum. eskiden kıraathanede gazete okurken şu an starbucksta takılıyorum.d
yani beyler gibtir edin saçma sapan nedenlere kafanızı bozmayın. keyfinize bakın sadece... mutlu ve huzurlu olursunuz