D - kız , B- Ben

D: Çıktığın biri var mı :/
B: Hayır yok, olsaydı zaten seninle konuşmazdım ben öyle biri değilim
D: Benim var, ama seninle konuşmaya devam edebiliriz sorun yok yani tabi sende istersen

O an tabi benim hayallerim yerle bir olmuş ne diyeceğimi şaşırmış vaziyetteyim ve döndüm can dostuma sordum. Sevgilisi varmış ama konuşabilirmişiz sakınca yokmuş sence devam etmeli miyim diye sordum ama seviyorum yani normalde bu sorunun cevabı çok basitti ve o da dedi ki " bize yakışmaz kardeşim. Senin sevgiline aynısını yapsalardı tepkin ne olurdu? Kendini çocuğun yerine koy " dedi. Haklıydı hemde dibine kadar ama o an duygusallaştığın için mantık mı arıyorsun?
B: Bize yakışmaz yani aynısını bana yapsalar hiç hoş olmazdı yine de teşekkür ederim ben burdayım seni bekleyebildiğim kadar bekleyecem.
D: Özür dilerim böyle olsun istemezdim
dedi. Konuşma burada bitmiş ben gibilmiş hayallerle ortada kalmıştım. Moralim bozulmuyor değildi ama yine de tribal ergenler gibi değildim. Arkadaşımla gülüp eğlenebiliyordum. Okulda ise tenefüslere hiç çıkmıyordum genelde ve bu da onu görerek moralimin bozulmasına engel oluyordu. H ise Lise 1 den bu yana bir kızla çıkıyordu ve ben hayatımda onun gibi adam gibi adam onun gibi seven birini görmemiştim. Kız için yapmadığı şey kalmadı ne badireler atlattı ve daha ne badireler vardı sırada hepsine tek tek değinecem. Bizim lisede 2 bina vardı ve sevgilisi karşı binanın 3. katındaydı. 5 dakikalık tenefüslerde koşarak çıkardı sınıftan koşarak giderdi o merdivenleri. Ve bir gün hiç beklenmedik bir olayla karşı karşıya kalmıştım.
Lise 1den bu yana takıldığımız o ergen arkadaşlarımdan biri beni döveceğini söylemiş nedeni ise artık onları sattığımdan dolayıymış. Bu arada o lise 1 de ki arkadaşlarımın hepsi lise 2nin sonunda okulu bıraktı ama yine okul çıkışlarına gelen çakallardandı. " H " a mesaj atmışlar. Bense onlardan uzak kalmak istiyordum çünkü hiç tekin değillerdi ve inanın beyler dayak yemekten korkan birisiyim ama o dayağı yemek bana zafer gibi gelecekti. Öğlen okul çıkışında bekleyeceklerdi. Ve son tenefüs zili çaldı ben ağır ağır adımlarla okulun arkasına doğru yürüyordum. Dayağa ne kadar yaklaştıkça, zafere de o kadar çok yaklaştığımı hissediyordum aslında. Okulun arkasında toplandık 10 kişi kadar varız, herkes yapma, etme nidalarıyla bağırıyordu. Herkesin içinde dövmesine müsade etmezdim tabi ve gel köşeye geçelim kimse de gelmesin dedim. Kabul etti. Yavaş yavaş tenha bir yere yürüdük ve şöyle bi konuşma geçti aramızda
X - o , B-Ben
X: Sana bunu yapmak istemezdim seni kardeşim olarak gördüm ama sen bizi sattın ve ben büyük yemin ettim seni dövmezsem olmaz.
B: Tamam nasıl düşünüyorsan düşün ama satmadım olaylar nasıl geliştiyse öyle devam etti
X: Yalan söyleme dıbına koyim her gün beraber geçirirdik şimdi ise hiç yanımıza bile gelmiyorsun.
B: Lan dıbına koyduğum ne yapmamı bekliyorsun, evime gitmem zaten 1 saat sürüyor siz kendiniz okumadınız. Hafta sonları da elimden geldiğince yanınızda olmaya çalışıyorum bahane üretme
X: Şimdi seni burda dövecem ama sende karşılık ver öyle tadı çıkmaz
B: Ben sana elimi kaldırmayacam sen bana vuracağını vur sonra yol alalım
Tam o esna da bana tam vuracakken " dur " dedim.
B: Şimdi buradan babamın yanına gideceğim ceketimin kapüşonunu takayımda yüzüm kızarınca laf etmesin
dedim ve tam o esna da bana yumrukla tokat karışımı vurdu.
X: Bu saatten sonra bana ne selam ver ne de diğerlerine hadi eyvallah
dedi ve ben içimde ki o büyük sevinç ile koşarak evin yolunu tutuyordum. Vurduğu yer gram acımıyordu panpalar hemde hiç belki sevinçten hissetmiyordum belki de eli ağır değildi bilmiyorum. Bildiğim bir şey varsa eğer karşılık verseydim kesinlikle bu konu uzayacaktı çünkü beni dövmek için bahane arıyorlardı. Çünkü ben onlar gibi değildim ve kıskanıyorlardı. Bir gün arkadaşlarla parkta oturduk sohbet muhabbet ederken telefonuma mesaj geldi. Gözlerim faltaşı gibi açılmıştı mesajın ne olduğunu anlamamıştım mesaj benimle alakalı değildi ama bana gelmişti. Mesaj hakkım yoktu ve arkadaşlarla vedalaşıp ışık hızıyla eve gittim.