olay iki gün öncesinin akşamında başıma geldi. taksimde buluşacaktık, okul saatlerimiz uymadı; ancak akşam sekiz gibi buluşabildik, benim için sorun yoktu ama onun 11'e kadar yurda dönmüş olması gerekiyordu. önümüzdeki 2 3 saat önemliydi, zaten görüşmeyeli de olmuştu baya...
biraz yürüdük, oturduk... saat 9-9.30 gibi şişhane metrosu civarında durdu, bana baktı, ama pek sevgi dolu değildi bu bakış, yüzü kızarmış gözleri dolu gibiydi... yapamadım dedi, kusura bakma sevemedim dedi... aslında iyi bir insansın diye başladı, arkadaş olabiliriz falan diycekti de devam etmesine izin vermedim... tamam dedim, biliyorum bu filmi daha önce izlemiştim dedim, sonrada hiç bir şey demeden sadece durdum öylece baktım ona.

hemen oradan uzaklaşmak yalnız kalmak istedim ama kız istanbulda yeni, yol yordam bilmez. bıraksam onu orada yurduna kadar bile gidemez. gel hadi seni otobüse bırakayım dedim, şişhaneden meydana doğru yürümeye başladık, 15-20 dakikalık yol ama hiç bu kadar zor gelmemişti o yol... yol boyunca sustuk bir o önde yürüdü ben arkada, bir ben önde o arkada... konuşmadan bitti o yol. durağa yaklaşırken arkadaş kalabiliriz dedi yine, kalmayalım dedim numaramı falan da sil, söz ben de silerim hiç bir zaman da rahatsız etmem seni rahat olabilirsin dedim. tam otobüs gelince dur dedim hemen silme yurduna vardığında vardım diye mesaj at sonra silersin... tamam dedi, binip gitti, ben de yalnızlığıma döndüm. 15 dk kadar sonra mesaj geldi vardım diye, ben de yalnız başıma çayımı içiyordum bir köşede... sigaram alkolüm falan yok çay yetiyor bana herkes için yakıyorsunuz sigaraları, sizden başka da anlatacak kimsem yok benim için de demleyin çayları çok mu?

ama içim rahat, onu bir daha rahatsız etmeyecek olduğum için içim rahat, kimseyi istemediği bir şeye zorlamadığım için içim rahat, gururumu yok saymayıp diretmediğim için içim rahat...

içim rahat çünkü onu ortada bırakma şansım da varken, o beni öylece bırakıp gitmişken hayatımın en sıkıcı durağa giden yolunu çekip, kafamda bir milyon şey dönerken vardığında mesaj at da merak etmeyeyim diyecek biri olduğum için içim rahat...

ismail abimizin bir sözüyle bitsin bari, çay içen adam hiç kötü olur mu aklınız mantığınız kesiyor mu?
ben de kötü olmadım be en azından, içim rahat