Neyse bu kadar muhabbet yeter diyerek kalkıp odama girdim. Uyumaya çalıştım ama karın ağrım bir türlü izin vermiyordu. Bir de Hayal vardı tabi. Kafamda milyonlarca soruyla zar zor uyumuştum. Sabah yine erkenden uyanıp üstümü giyinerek okula gitmek için çıktım evden. Otobüse binip okula doğru yola koyuldum. Kampüse varıp fakülteye doğru yürümeye başladım. O sırada Hayal i gördüm sinirli sinirli telefonda biriyle konuşuyordu. Yanından geçtim ama beni farketmedi. Aklıma yine Kadir geldi. Zorla öldürtecek kendini bana pekekent. Neyse biraz daha bekleyeyim diye düşünerek fakülteden içeri girdim kantine gidip oturdum. Kafam önüme eğik halde otururken birden biri gelip masaya oturdu. Kafamı kaldırıp bakınca Hayal i gördüm.

B: Kadir değil mi?

H: Boşver salak işte

B: Derdi neymiş?

H: Yine bin tane tehdit küfür savurup kapattı işte

B: Polise falan mı gitsen

H: Gitmedim mi sanıyorsun bir iki defa ifadesini alıp bıraktılar. Polisler hiçbir işe yaramıyorlar. Daha babamın katilini bile bulamadılar. Kadir e mi bişey yapacaklar.

B: Bulamadılar mı babanın katilini

H: Hayır gerçi az kaldı. Çıkacak ortaya ama… Neyse ya boşver kapatalım bu konuları ben bi lavaboya gidip geleyim.

B: Şey ya kusura bakmazsan telefonunu kullanabilir miyim bi arkadaşımı aramam gerekiyor da.

H: Tabi tabi

Diyerek telefonu verip lavaboya gitti. Son konuştuğu numaraya baktım Kadir diye kayıtlıydı. Mesaj bölümüne girip “gece saat 11 de seni eski tekstil fabrikasının orda bekleyecem gel ne derdin varsa konuşalım. O saate kadar da bana mesaj falan atma derste olacam.” Diye mesaj attıp mesajı silip telefonu masaya bıraktım. Birkaç dakika sonra Hayal elinde iki çayla geldi. Teşekkür ederim dedim. Rica ederim diyerek masaya oturdu. 1-2 dakika sonra ben kalksam olur evde bi ton işim var dedim. Tabi ki olur dedi. Görüşürüz diyerek ayrıldım yanından.