Oradan kalkıp yürümeye başladık. Bi ara arkamı dönüp baktım Kadir pekekenti hala takip ediyordu bizi. Baktığımı farkedince özür dilerim seni de böyle bişeyin içine soktum dedi. Önemli değil yürüyoruz sen boşver onu dedim. Yürümeye devam ettik. Durağa geldik ben eve gitsem iyi olacak dedi. Sen bilirsin bende eve gidecem zaten dedim. 10 dk da ha Kadir in bakışları altında bekledikten sonra otobüs geldi. Hadi görüşürüz deyip tokalaştıktan sonra ikimiz aynı anda otobüse binmek için hamle yaptık. Bana bakıp şaşkınlıkla gülümseyerek tek başıma gidebilirim dedi. Bende gülümseyerek galiba aynı yere gidiyoruz dedim. Gerçekten sende bu otobüsü mü bekliyordun diye sordu. Evet gerçekten bu otobüsle gidecem evime dedim. ister misin komşu olalım diyerek gülümsedi. Bende valla fena olmaz diyerek cevap verdim. Neyse ineceğim durağa geldiğim de o da benimle birlikte kapıya yöneldi. Tekrar gülümseyerek galiba gerçekten komşuyuz dedi. Neyse indik otobüsten yürümeye başladık. Evimin olduğu sokağa girince bi an duraksadım. Senin evin nerde ki dedim. Eliyle göstererek şu karşıdaki bina dedi. (Hasgibtir hasgibtir). Oturduğum binanın sağ çaprazında ki ev… “babam bu yaz vefat etti”. Beynimde şimşekler çakmaya başladı. Rengim bembeyaz olmuştu bi anda. iyi misin deyişiyle az da olsa kendime geldim. iyiyim diyerek yürümeye devam ettim o da arkamdan geldi.

Evinin önüne gelince iyi geceler diyerek. Arkamı dönüp eve gittim. Herşey o anda bir bir yerine oturmaya başladı. Otobüste bana salça oldu diye öldürdüğüm adamın evinde görmüştüm Hayalin fotoğrafını. Elim ayağım titremeye başladı. Kızın babasını ben öldürmüştüm. Eve girdim kapıyı kapatıp salonda oturan Burak ın karşısına oturdum.