Kampüse varınca fakültenin arkasında bulunan otoparkta bu binin arabasının yanında beklemeye başladım. Ders saatinin bitmesine az bi zaman kalmıştı. Arabanın yanında eğilip beklemeye devam ettim. 20 dk sonra bu orusbu evladı uzaktan kumandayla kapıları açtı. Yaklaşıp arabaya bindi bende arka kapıyı açıp bindim arabaya. Cebimden bıçağı çıkarıp bir anda dayadım boğazına. Arkasına dönüp bakınca beni gördü. Gözleri yerinden çıkacak gibiydi.

H: Ne yapıyorsun lan sen

B: iyidir sen ne yapıyorsun

H: Bırak o bıçağı elinden bi kaza çıkacak

B: Elimden kaza çıkacağı kesin ama bıçağı bırakamam kanka

H: Ne istiyorsun benden

B: Lan cidden ne istersem verecek misin?

H: Verecem söz

B: Canını ver beni uğraştırma

O anda cebimden ipi çıkarıp boğazına tasma gibi geçirdim.

H: Bırak beni Allahın pgibopatı

B: Şansını kaybettin kanka cehenneme hoş geldin. Arabayı çalıştır ben dur diyene kadar da durma.

Sesini kesip sürmeye başladı yavşak. Müzik aç lan diyip radyoyu açtırdım bine. (Duman – Gurbet). “Söyleyiiin memleketten bir haber mi var? Yoksa yârin gözyaşları mı bu yağmurlar… ” güzel güzel yolculuğumuza devam ettik. Şehrin dışına çıkınca sağ tarafta ormanlık bi araziye sürmesini söyledim. pekekent bana kabadayılık yapmayı biliyordu ama yol boyunca yalvarmaktan bi an bile vazgeçmemişti. Çaresizce ormanlık alana sürdü.

B: Burda dur anasını gibtiğimin evladı

H: Yapma Allah aşkına yapma herşey için özür dilerim.

B: Ben sana anneme küfür etme dememiş miydim lan

H: Demiştin abi ben ettim sen etme

B: Benim sesim nasıl?

H: Anlamadım?

B: Sesim nasıl ama doğruyu söylemezsen keserim bi tarafını

H: Abi hiç dinlemedim ki sesini bilmiyorum

B: Dinle o zaman

“Uslan artık deli gönüüül, bak gelip geçiyor ömüüür. Uslan artık deli divane gönül”

B: Nasıl lan

H: idare eder abi
B: Sen kimsin lan benim sesime laf ediyorsun orusbu çocuğu

Diyerek…