Kapıda karşılaştığım kadro tam olarak karşımda duruyordu. Güzel bi dayak beni bekliyordu belliydi. Hakan bini ensemden tutup ileriye doğru iteledi beni. Ortalarında kalmıştım. Hakan yavşağı yine konuşmaya başladı.

H: Sen ne artist artist bakıyorsun lan milletin içinde züt lalesi

B: ...

H: Akşam görüşecekmişiz bide. Benim senin gibi run hatasıyla ne işim olur mk.

B: ...

H: Konuşsana lan orusbu çocuğu

B: Anneme küfür etme

H: Ne o alındın mı anasını gibtiğim.

B: Anneme küfür etme

H: iyi o zaman bacını gibeyim

Diyerek kafamın arkasına yumruğu kondurdu. Gözlerim fırlayacak gibi oldu ama sesimi çıkarmadan beklemeye devam ettim. Bu yumruk dayağın başlangıcı olmuştu. Diğer pekekentler kafire vurur gibi vurmaya başladılar. Bi ara yumruklardan dayanamayıp kendimi yere bıraktım. Sırada tekme şöleni vardı. Hakan her attığı tekmede sövmeye devam ediyordu. Kafama yediğim onca tekme ve yumruktan olsa gerek bayılıp kalmıştım. Ne kadar süre öyle kaldım bilmiyorum biri yüzüme su çarparak uyandırdı. Her yerimde ağrılarla kendime geldim. Üstüme başıma baktım bembeyaz gömlek tekme izleriyle taka dönmüştü. Kafamı kaldırıp bakınca birkaç kişinin başıma toplandığını gördüm. Kollarımdan tutup beni dışarı çıkardılar. Koridora çıkınca ince bir çığlıkla daha da kendime geldim. Gözlerimi ağır ağır açıp bakınca karşımda dünyanın en güzel şeyi duruyordu. Korka korka bakıyordu bana. Sesi titreyerek ne oldu bu çocuğa dedi. Yanımdakilerden biri Hakan şerefsizi yaptı dedi. Allah belasını versin diyerek sitem etti güzeller güzeli. Ben ağrıları unutmuş onu izliyordum. Ama tanıyordum sanki bi yerden bu kızı. Zihnimi zorlamaya çalıştım ama kafama aldığım darbelerden olsa gerek birşeyleri tam olarak oturtamadım kafamda. Aşık olmaya hiç niyetim yoktu ama bu güzellik beni en savunmasız halimde yakaladı.